Zaginiony w Tajpej.
Z tym krajem wiąże się ciekawa historia. Kiedy przyleciałem tu pierwszy raz nie wiedziałem kompletnie nic o poruszaniu się po nim. Muszę przyznać, że nie miałem nawet najprostszego planu. Wsiadłem w autobus na lotnisku i wysiadłem tam, gdzie wszyscy. Wydawało mi się, że było to ścisłe centrum, ale jednak nie. Kręciłem się bez celu po Tajpej i po jakimś czasie okazało się, że muszę wracać. Minął prawie cały dzień, a ja dosłownie za 2 godziny miałem samolot. Pomyślałem, że poszukam autobusu, ale niestety nie mogłem się porozumieć. Problem w tym, że ludzie, których spotykałem nie mówili po angielsku. Wreszcie przyszła mi do głowy taksówka, ale tu też nie było łatwo. Taksówkarz nie chciał mnie wziąć, ale na szczęcie stała za mną para młodych ludzi i wytłumaczyła mu, gdzie i za ile ma mnie zawieźć. Udało się zdążyć na kolejny rejs, a ja miałem nauczkę i nowe doświadczenie. Pamiętaj nigdy nie jedź bez planu!
Wróciłem na Tajwan, ale już przygotowany. Udało mi się zobaczyć naprawdę wiele w Tajpej. Począwszy od jednego z najwyższych budynków na świecie „101 Tower”, mauzoleum Chiang Kai-shek, nowoczesnej architektury, skończywszy na tzw. „City Hall” w którym znajduje się muzeum pokazujące dzieje i historię tego kraju. Tym razem spędziłem ten czas bezstresowo i powiem jeszcze raz nigdy więcej nie wybiorę się nigdzie bez planu!
Poniżej kilka faktów na temat tego kraju:
(chiń. upr. 中华民国; chiń. trad. 中華民國; pinyin: Zhōnghuá Mínguó), Tajwan (chiń. upr. 台湾; chiń. trad. 臺灣 lub 台灣; pinyin: Táiwān), na arenie międzynarodowej często Chińskie Tajpej – państwo nieuznawane przez większość społeczności międzynarodowej, leżące w południowo-wschodniej Azji na wyspie Tajwan u wybrzeży Chińskiej Republiki Ludowej. Republika Chińska kontroluje również wyspy Peskadory, Kinmen i Mazu.
Historia
Oficjalnie rząd Republiki Chińskiej uznaje, że jest jedyną legalną władzą państwa chińskiego, obejmującego całość obszaru dzisiejszych Chin i Mongolii a także część Rosji (Tuwa) i Indii (Arunachal Pradesh), lecz wskutek zwycięstwa rebelii komunistycznej na kontynentalnej części Chin, musiał przenieść się „tymczasowo” ze swojej konstytucyjnej stolicy Nankin na wyspę Tajwan. Obecnie pod władzą RCh pozostaje prowincja Tajwan oraz wyspy Penghu, Kinmen i Mazu, należące do prowincji Fujian. Poza organizacjami marginalnymi władza RCh nie zamierza kontynuować wojny domowej z władzą ChRL, zamiast wojny toczy się zażarta dyskusja polityczna w kwestii ogłoszenia secesji de iure i utworzenia państwa tajwańskiego. Prezydent Chen Shui-bian chciał rozpisać w marcu 2008 referendum na temat wstąpienia do ONZ pod nazwą Tajwan.
Do 1971 roku Republika Chińska, zwana przez KPCh zbuntowaną prowincją reprezentowała Chiny w ONZ. Zbliżenie Chin Ludowych i USA na początku lat 70. XX w. oraz naciski władzy ChRL spowodowały, że Republika Chińska uznawana jest tylko przez 16 państw (m.in. Watykan oraz słabo rozwinięte ekonomicznie wyspiarskie kraje rejonu Pacyfiku, kraje Ameryki Środkowej i Morza Karaibskiego oraz kilka małych państw w Afryce). W latach 1999–2001 uznawała ją również Macedonia w zamian za pomoc finansową (tzw. dyplomacja dolarowa). Od 1 stycznia 2002 Republika Chińska należy do WTO pod nazwą Oddzielny Obszar Celny Tajwanu, Penghu, Kinmen i Matsu.
Turystyka
W 2017 roku kraj ten odwiedziło 10,740 mln turystów (5,3% więcej niż w roku poprzednim), generując dla niego przychody na poziomie 12,333 mld dolarów.
Transport
Głównym portem lotniczym jest port lotniczy Tajpej-Taiwan Taoyuan (44,8 mln pasażerów w roku 2017 a 46,5 mln w roku 2018), położony na północy Tajwanu w mieście Taoyuan, 25 km na zachód od Tajpej. Główną linią lotniczą kraju jest przewoźnik China Airlines, z węzłem w Tajpej. Ruch międzynarodowy obsługują też trzy inne porty lotnicze.
Z uwagi na trudny teren sieć kolejowa i drogowa Tajwanu przez wiele lat była słabo rozwinięta. Sieć kolejowa składała się z krótkich, izolowanych, wąskotorowych linii na wybrzeżu wschodnim. Od lat 70. XX wieku rozpoczął się szeroko zakrojony proces modernizacji, scalania i przekuwania linii na tor normalny (1435 mm). Głównymi inwestycjami lat 80. XX wieku była budowa szybkiej kolei na 363-kilometrowym odcinku Jilong – Gaoxiong i przebijanie przez trudne górskie masywy linii Yilan – Hualian. Na tej drugiej, 122-kilometrowej, trasie wybudowano prawie 60 tuneli. Ogólnie sieć kolejowa Tajwanu w początku lat 90. XX wieku miała długość 4700 km. Kraju nie ominęła także redukcja niektórych linii lokalnych.
Sieć drogowa najgęstsza jest na północy i południowym zachodzie wyspy. Wiele dróg górskich jest wąskich i ma bardzo niebezpieczny charakter.
Ważna dla Tajwanu jest żegluga morska. Znaczną część floty stanowią kontenerowce. W latach 80. XX wieku tajwańska firma Yangming była największym na świecie przewoźnikiem kontenerowym. Jednym z większych portów na wyspie jest Taizhong na wybrzeżu północno-zachodnim. Przewoźnik Fujian Cross Strait Ferry zapewnia stąd połączenie promowe z portem Pingtan na wyspie Pingtan w prowincji Fujian.
Stosunki międzynarodowe
Ze względu na aktywne kontakty handlowe i kulturalne z Polską powołano Warszawskie Biuro Handlowe w Tajpej (obecnie Biuro Polskie w Tajpej) oraz Biuro Kulturalno-Gospodarcze Tajpej (obecnie Biuro Przedstawicielskie Tajpej w Polsce) w Warszawie. Oba biura są podległe ministerstwom spraw zagranicznych danych państw i pełnią rolę przedstawicielstw dyplomatycznych/urzędów konsularnych. Wizy i paszporty są wydawane w Tajpej i są sygnowane jako „Konsul w Tokio II”. Od 1998 funkcjonuje też w Warszawie przedstawicielstwo Tajwańskiej Rady Rozwoju Handlu Zagranicznego.
Od 1 października 2008 obywatele Unii Europejskiej udający się do Republiki Chińskiej zwolnieni są z obowiązku posiadania wizy na pobyt nieprzekraczający 30 dni. 11 stycznia 2011 na zasadzie wzajemności (z uwagi na zwolnienie mieszkańców Tajwanu z obowiązku wizowego na obszarze krajów Schengen na pobyty nieprzekraczające 90 dni w ciągu każdego okresu 6-miesięcznego) okres ten przedłużono do 90 dni. Warunkiem zwolnienia z obowiązku wizowego jest posiadanie paszportu ważnego przynajmniej 6 miesięcy w momencie wjazdu na Tajwan (zwolnienie z obowiązku wizowego nie dotyczy posiadaczy paszportów tymczasowych) oraz dokumentu podróży, potwierdzającego opuszczenie Tajwanu przed upływem 90. dnia pobytu.