Kraj pełen kontrastów i niezwykle restrykcyjnego prawa.
Wspominam Singapur jako kraj bardzo bogaty i nowoczesny. Był niespodziewaną częścią planu mojej największej podróży. Odwiedzając to państwo byłem przeświadczony tym, że jego prawo kryje wiele wydaje się absurdalnych przepisów. Kary za nieprzestrzeganie ich są bardzo wysokie, ale myślę, że służy to ogólnemu porządkowi, który tu panuje. Zakazane jest np. żucie gumy, nie wolno jeść i pić w transporcie zbiorowym i co z tym związane nie wolno też wnosić „Duriana” (najbardziej śmierdzącego owocu). Praktycznie nigdzie nie wolno palić (co mnie bardzo cieszy), a alkohol jest bardzo drogi. Oprócz tego co najważniejsze warto przyjechać do tego kraju, a zarazem miasta. Jest po prostu przepiękne i pełne niezwykłych budowli. Jest bardzo przyjaźnie, a ludzie są bardzo mili.
Poniżej kilka faktów na temat tego kraju:
(ang. Singapore, chiń. 新加坡 Xīnjīapō, malajski Singapura, tamilski சிங்கப்பூர Cingkappūr) – miasto-państwo położone w pobliżu południowego krańca Półwyspu Malajskiego, w południowo-wschodniej Azji. Został założony przez Brytyjczyków w 1819 i uzyskał niepodległość 9 sierpnia 1965 roku. Jego nazwa pochodzi od dwóch sanskryckich słów: simha (lew) i pura (miasto), stąd niekiedy stosowana nazwa Miasto Lwa. Wizerunek posągu Merlion jest znanym symbolem Singapuru, używanym do 1997 jako logo przez tutejszą izbę turystyki.
Singapur jest siedzibą APEC i należy do takich organizacji jak: Azjatycki Bank Rozwoju, Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, Międzynarodowa Organizacja Pracy, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej, Światowa Organizacja Handlu. Cechuje się on dużym pluralizmem religijnym, a główną grupą etniczną są Chińczycy. Jest to jeden z największych portów i centrów finansowych świata.
Historia
Singapur został wydzierżawiony w 1819 roku jako placówka handlowa od sułtanatu Johor przez Kompanię Wschodnioindyjską. W 1826 roku Brytyjczycy kupili Singapur od sułtana. Był odtąd wykorzystywany głównie jako brytyjska baza morska. Od 1867 stanowił część brytyjskich kolonii zwanych Straits Settlements. Po I wojnie światowej Singapur stał się najważniejszą brytyjską bazą wojskową na Dalekim Wschodzie. Zaprojektowany tak, aby mógł oprzeć się atakom morskim, w lutym 1942 roku został zaatakowany i 15 lutego zdobyty przez Japończyków od strony lądu, a następnie był przez nich okupowany do września 1945 roku. W 1946 Singapur stał się oddzielną kolonią brytyjską, a pełną autonomię uzyskał w 1959 roku. Na czele rządu stanął Lee Kuan Yew. W 1962 roku rząd Singapuru wsparł rebelię w Brunei. W 1963 Singapur przystąpił do Federacji Malezji, ale już w sierpniu 1965 roku został wydalony wskutek głosowania parlamentarnego stosunkiem głosów 126 za, 0 przeciw. Niepodległa Republika Singapuru, należąca do brytyjskiej Wspólnoty Narodów, została utworzona 9 sierpnia 1965 roku. W tym samym roku Singapur został członkiem ONZ.
Partia Akcji Ludowej zdobywała wszystkie miejsca w parlamencie w wyborach 1968–1980. Wśród członków-założycieli przeważały sympatie lewicowe, a część z nich sympatyzowała z komunizmem, dość szybko partia przeszła jednak na pozycje prawicowe. Pod przywództwem Lee Kuan Yewa Singapur szybko się rozwijał jako port przeładunkowy i centrum finansowe dla nowych, produkujących na eksport, gałęzi przemysłu[4]. Dzisiaj jego mieszkańcy cieszą się najwyższym poziomem życia w Azji, poza Japonią i Brunei. Na początku lat 80., w wyniku spowolnienia wzrostu gospodarczego, ujawniła się opozycja wobec reżimu Lee Kuan Yew, a poparcie dla Partii Akcji Ludowej spadło. W 1984 roku po raz pierwszy dwa miejsca w parlamencie zdobyli deputowani opozycyjni. W wyborach powszechnych w 1988 roku Partia Akcji Ludowej odniosła zwycięstwo. W 1990 roku Lee Kuan Yew ustąpił ze stanowiska premiera, przekazując je swojemu zastępcy Goh Chok Tongowi, ale zachował wysokie stanowisko w gabinecie. W 1992 roku zrezygnował też z kierowania partią, zastąpił go tam Goh Chok Tong. W 1993 roku Ong Teng Cheong został wybrany na prezydenta w pierwszych wyborach powszechnych. W 1999 roku prezydentem został polityk pochodzenia hinduskiego, S.R. Nathan. W wyborach do parlamentu w 2001 roku zwycięstwo odniosła rządząca Partia Akcji Ludowej, na stanowisku premiera został Goh Chok Tong. W tym samym roku na skutek azjatyckiego kryzysu ekonomicznego rozpoczęła się recesja. W 2004 nowym szefem rządu został Lee Hsien Loong, syn Lee Kuan Yewa. 23 marca 2015 zmarł Lee Kuan Yew.
Warunki naturalne
Państwo Singapur położone jest na wyspie Singapur o powierzchni 576 km² wraz z 60 otaczającymi wysepkami otoczonymi w większości rafą koralową. Powierzchnia lądowa Singapuru ulega stałemu wzrostowi na skutek prac prowadzonych nad pozyskaniem lądu od morza. Są one również źródłem zatargu z sąsiednią Malezją. Z Półwyspem Malajskim wyspa Singapur połączona jest za pomocą nasypu (The Causeway) w północnej części wyspy oraz mostem Tuas Second Link w jej zachodniej części. Największe wyspy to: Tekong (17,9 km²), Sentosa i Bukum. Wyspa jest nizinna, średnia wysokość wyspy Singapur to 17 metrów. Najwyższym szczytem jest Timah, mierzący 177 metrów wysokości. Wnętrze wyspy Singapur tworzą skały granitowe, jednak na przeważającym obszarze wyspy, a także na pozostałych wyspach, rozciąga się płaska nizina aluwialna. Singapur posiada gęstą sieć bardzo krótkich rzek (najdłuższa to Seletar, mająca 16 km długości).
Singapur obmywają ciepłe wody cieśnin Malakka i Singapurskiej, łączących Morze Andamańskie z Morzem Południowochińskim, oraz cieśniny Johor, która wąskim, zaledwie dwukilometrowym pasem oddziela kraj od Półwyspu Malajskiego. Większość wysp otaczają rafy koralowe.
Dawniej wyspę porastały wilgotne lasy równikowe i zarośla namorzynowe rozciągnięte wzdłuż wybrzeży oraz na brzegach rzek. Wykarczowano je jednak pod zabudowę gwałtownie rozwijającego się miasta-państwa. Współcześnie pozostałości tej naturalnej roślinności zajmują zaledwie 5% powierzchni kraju i w większości są chronione w rezerwatach[11]. Ogólnie jednak terenów zadrzewionych w Singapurze jest aż 29,3%, co jest najlepszym wynikiem na świecie wśród wielkich miast. Charakterystycznym dla Singapuru zwierzęciem jest makak – małpa wąskonosa. Na wyspach Ubin i Tekong ostoję znalazł największy singapurski ssak – dzika świnia. Ponadto w całym kraju żyje wiele ptaków, gadów (m.in. pytony), ponad 350 gatunków motyli, a w przybrzeżnych wodach liczne gatunki ryb i skorupiaków.
Singapur leży 137 km na północ od równika. Kraj leży w strefie klimatu wybitnie wilgotnego, według klasyfikacji klimatów Köppena jest to tropikalny klimat lasów deszczowych (Af). Średnia suma wysokich, rozłożonych równomiernie w ciągu roku opadów wynosi 2500 mm. Temperatura powietrza jest prawie cały czas taka sama – w styczniu wynosi średnio 25 stopni Celsjusza, a w czerwcu 27. W czasie zimowego monsunu wiatry wieją z północy i północnego wschodu, a podczas letniego odwrotnie – z południa i południowego wschodu.
Prawo
Kary za wykroczenia w transporcie zbiorowym
Singapur jest znany z surowego prawa. Kara śmierci jest wykonywana za morderstwo, piractwo, posiadanie narkotyków, asystowanie przy samobójstwie osoby poniżej 18. roku życia, gwałt, dążenie do wojny, korupcję wśród wysokich urzędników oraz za przestępstwa przeciwko prezydentowi Singapuru. Kara śmierci jest wykonywana regularnie (w 2013 roku nie przeprowadzono żadnej egzekucji). Prawo singapurskie zezwala na wykonywanie kary śmierci na cudzoziemcach, przez co często dochodzi do sporów pomiędzy Singapurem a innymi krajami. W 2005 roku skazano Malezyjczyka Shanmugam Murugesu oraz Australijczyka pochodzenia wietnamskiego Van Tuong Nguyena. W 2009 roku skazano na śmierć Malezyjczyka Young Vui Konga (aresztowanego w 2007), którego skazano za posiadanie ok. 47 gramów heroiny. W 2013 roku wyrok zamieniono na dożywotnie więzienie i 15 uderzeń kijem. Malezyjczyk był pierwszym cudzoziemcem, któremu umorzono egzekucję w Singapurze. Kara śmierci cieszy się w wysokim stopniu akceptacją społeczeństwa.
W Singapurze istnieje karanie chłostą (nazywaną niekiedy canning, od ang. cane – laska, trzcina) m.in. za włamanie, wandalizm czy porwanie. Skazany na karę chłosty jest przywiązywany do stelaża. Skazany jest chroniony ochraniaczem na ręce. Rózga mierzy ok. 120 cm długości i 1,3 cm grubości, jest elastyczna, a szybkość uderzenia wynosi do 160 km/h. Maksymalnie można w ciągu jednej doby uderzyć winnego 24 razy. Chłosta ma na celu wywołać jak największy ból skazanemu przy jak najmniejszym uszczerbku na zdrowiu. Aby zmniejszyć rany, rózga jest moczona w wodzie, aby skazany nie odniósł ran w wyniku drzazg. Zazwyczaj jednak po trzecim uderzeniu pojawia się krwawa blizna, która pozostaje często do końca życia. Kara chłosty obejmuje mieszkańców Singapuru oraz turystów. Ofiary chłosty nigdy nie znają daty wykonania wyroku. W 2012 roku ponad 2,5 tys. osób skazano na wychłostanie (głównie nielegalnych imigrantów). W 2015 roku skazano na karę chłosty dwóch niemieckich turystów, którzy zdewastowali wagony singapurskiej kolei.
W Singapurze istnieją liczne zakazy karane wysokimi mandatami pieniężnymi. Obok karania za palenie papierosów w miejscach publicznych czy rozmowę przez telefon komórkowy w czasie jazdy można otrzymać mandat m.in. za plucie, niespłukanie wody w ubikacji czy spacerowanie po swoim mieszkaniu nago. Dużo kontrowersji sprawił wprowadzony w 1992 roku zakaz żucia gum. Rząd tłumaczył swoją decyzję niszczeniem aut, pociągów i budynków poprzez przylepianie do nich gum oraz paraliżem komunikacji w metrze (przylepiane przez żartownisiów gumy blokowały drzwi, uniemożliwiając wejście do pociągu). Sprawa gumy do żucia przerodziła się w spór pomiędzy Singapurem a Stanami Zjednoczonymi, gdyż przepis ten był wbrew porozumieniom o wolnym handlu. W 2002 roku w Singapurze zezwolono na żucie gumy pozbawionej cukru w celach leczniczych (do kupna gumy wymagana jest recepta). W 2004 roku wprowadzono zakaz wwożenia na teren państwa gumy. Obecnie zabronione są także sprzedaż i zakup gumy na terenie Singapuru. Za złamanie zakazu grozi mandat w wysokości 1000 dolarów.
Za posiadanie narkotyków grozi kara śmierci. Surowe prawo miało z założenia zapobiec problemowi narkomanii przy bliskim położeniu Złotego Trójkąta oraz przy dużym przeładunku towarów na międzynarodowych lotniskach.
Turystyka
W zabudowie Singapuru przeważają wieżowce. Sercem miasta jest stara dzielnica kolonialna. Znajdują się tu gmachy rządowe, kościoły, hotele, kluby sportowe, luksusowe domy mieszkalne oraz nowoczesne drapacze chmur. Do zabytków z czasów kolonialnych należy odlana z brązu statua Thomasa Stamforda Rafflesa, neogotycka katedra św. Andrzeja i budynek ratusza. W mieście istnieje wiele świątyń buddyjskich, taoistycznych, hinduistycznych i meczetów. Interesujące zbiory sztuki azjatyckiej i europejskiej można zobaczyć w kilku muzeach (Narodowym, Sztuki i Azjatyckim).
Pomimo gęstej i systematycznie rozrastającej się zabudowy w Singapurze znajdują się miejsca wypoczynkowe. Na park rozrywki zamieniono jedną z wysp – wyspę Sentosa. Zbudowano na niej oceanarium, w którym można m.in. odbyć spacer przeszklonym korytarzem umieszczonym pod jednym z głównych akwariów. Na wyspie istnieje także wodny park rozrywki, ogród botaniczny oraz muzeum motyli, w którym można obejrzeć około 60 gatunków żywych okazów. Na wschodnim wybrzeżu głównej wyspy znajduje się także krokodylarium, w którym żyje ponad 1800 krokodyli pochodzących z Azji, Afryki i Stanów Zjednoczonych.
Jest to miasto, gdzie intensywna zabudowa kontrastuje z bujną zielenią rozlicznych parków. Do najchętniej odwiedzanych należą takie miejsca, jak ogrody botaniczne czy bukit timah (z najwyższym wzniesieniem w Singapurze). Dodatkowo do Singapuru należy niewielka wyspa Pulau Ubin (wschód Singapuru, nieopodal lotniska), która nie została poddana procesom modernizacji i jest w zasadzie jedynym skrawkiem singapurskiej ziemi o charakterze wiejsko-rolniczym. Pulau Ubin jest dosyć popularnym miejscem wycieczek rowerowych i spacerów.
Olbrzymią popularnością cieszą się ogrody botaniczne wpisane w 2015 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Olbrzymią atrakcję turystyczną stanowią także otwarte w 2012 i zajmujące ponad 100 ha powierzchni Ogrody nad Zatoką (Gardens by the Bay).
W 2015 kraj ten odwiedziło 12,052 mln. turystów (1,6% więcej niż w roku poprzednim), generując dla niego przychody na poziomie 16,743 mld dolarów. W 2018 Singapur odwiedziło 14,47 mln turystów z całego świata – był piątym najczęściej odwiedzanym miastem świata.
Transport i łączność
Port w Singapurze jest drugim co do wielkości portem na świecie (większy znajduje się w holenderskim Rotterdamie). Port w Singapurze przeładowuje drugą co do wielkości liczbę kontenerów na świecie, po porcie w Hongkongu. W 2005 roku przeładowano 423 mln t ładunków. Do portu łącznie zawija ok. 130 tys. statków. Flota handlowa Singapuru składa się z 1063 statków o łącznej nośności 49,7 mln DWT (2006). W Singapurze znajduje się największe w Azji Południowo-Wschodniej lotnisko. Łącznie w Singapurze działa 9 lotnisk (Paya Lebar i Changi obsługują międzynarodowe połączenia), obsługujących ok. 30 mln osób rocznie. W Singapurze działa ponad 70 towarzystw lotniczych oferujących połączenia do 175 miast w 55 krajach. W Singapurze znajduje się 3,2 tys. km dróg samochodowych (2004) oraz ok. 40 km linii kolejowej łączącej Singapur z Malezją. Połączenia promowe działają na wszystkich zamieszkanych wyspach. Na wyspie Sentosa znajduje się kolej linowa. W 2005 1,8 mln abonentów telefonii stacjonarnej. W użyciu było prawie 4,5 mln telefonów komórkowych.
Ludność
Po Monako Singapur jest drugim najgęściej zaludnionym państwem świata. Większość mieszkańców zamieszkuje wyspę Singapur, na pozostałych wysepkach mieszka niespełna kilkanaście tysięcy osób.
Liczba ludności (2012): 5 353 494 mieszkańców.
Za języki ojczyste uważane są:
- mandaryński: 35%,
- angielski 23%,
- malajski 14,1%,
- hokkien 11,4%,
- kantoński 5,7%,
- teochew 4,9%,
- tamilski 3,2%,
- inne dialekty chińskie: 1,8%,
- inne 0,9%.
Inne dane
- Konflikty: spór z Malezją o dostawy wody pitnej do Singapuru, o wyspy: Pedra Branca Island/Pulau Batu Puteh, Middle Rocks i South Ledge, o prace nad pozyskaniem powierzchni lądowej od morza.
- Singapur jest najważniejszym i największym centrum edukacji na wysokim poziomie w Azji Południowo-Wschodniej (i jednym z najważniejszych w całej Azji, jak i na świecie). Poza doskonałymi uniwersytetami państwowymi (znajdującymi się w światowej czołówce), czyli Narodowym Uniwersytetem Singapuru, Uniwersytetem Technologicznym Nanyang i Singapore Management University, jest też duża liczba szkół specjalistycznych oraz oddziałów uniwersytetów amerykańskich, australijskich i europejskich. Na wszystkich uczelniach językiem wykładowym jest angielski, a zajęcia prowadzą wykładowcy z całego świata. Bardzo duża jest też liczba studentów przebywających na wymianie.
- Zagrożenia: piractwo morskie, zanieczyszczenie atmosfery spowodowane wielkimi pożarami leśnymi wzniecanymi w celu pozyskania ziemi pod uprawy na sąsiednich wyspach indonezyjskich.